etiket

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: etiquette

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from French étiquette.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˌeː.tiˈkɛt/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: eti‧ket
  • Rhymes: -ɛt

Noun

[edit]

etiket n (plural etiketten, diminutive etiketje n)

  1. label, tag

Synonyms

[edit]

Descendants

[edit]
  • Afrikaans: etiket
  • Indonesian: etiket

Indonesian

[edit]
Indonesian Wikipedia has an article on:
Wikipedia id

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): [ˈɛtikɛt̚]
  • Hyphenation: èti‧kèt

Etymology 1

[edit]

From Dutch etiket (tag, label).

Noun

[edit]

ètikèt (plural etiket-etiket, first-person possessive etiketku, second-person possessive etiketmu, third-person possessive etiketnya)

  1. label, tag
    Synonym: label

Etymology 2

[edit]

From Dutch etiquette, ultimately from French étiquette.

Noun

[edit]

ètikèt (plural etiket-etiket, first-person possessive etiketku, second-person possessive etiketmu, third-person possessive etiketnya)

  1. etiquette:
    1. The forms required by a good upbringing, or prescribed by authority, to be observed in social or official life; observance of the proprieties of rank and occasion; conventional decorum; ceremonial code of polite society.
    2. The customary behavior of members of a profession, business, law, or sports team towards each other.

Further reading

[edit]

Turkish

[edit]

Etymology

[edit]

From Ottoman Turkish اتیكت (etiket), from French étiquette.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

etiket (definite accusative etiketi, plural etiketler)

  1. label, tag

Declension

[edit]
Inflection
Nominative etiket
Definite accusative etiketi
Singular Plural
Nominative etiket etiketler
Definite accusative etiketi etiketleri
Dative etikete etiketlere
Locative etikette etiketlerde
Ablative etiketten etiketlerden
Genitive etiketin etiketlerin
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular etiketim etiketlerim
2nd singular etiketin etiketlerin
3rd singular etiketi etiketleri
1st plural etiketimiz etiketlerimiz
2nd plural etiketiniz etiketleriniz
3rd plural etiketleri etiketleri
Definite accusative
Singular Plural
1st singular etiketimi etiketlerimi
2nd singular etiketini etiketlerini
3rd singular etiketini etiketlerini
1st plural etiketimizi etiketlerimizi
2nd plural etiketinizi etiketlerinizi
3rd plural etiketlerini etiketlerini
Dative
Singular Plural
1st singular etiketime etiketlerime
2nd singular etiketine etiketlerine
3rd singular etiketine etiketlerine
1st plural etiketimize etiketlerimize
2nd plural etiketinize etiketlerinize
3rd plural etiketlerine etiketlerine
Locative
Singular Plural
1st singular etiketimde etiketlerimde
2nd singular etiketinde etiketlerinde
3rd singular etiketinde etiketlerinde
1st plural etiketimizde etiketlerimizde
2nd plural etiketinizde etiketlerinizde
3rd plural etiketlerinde etiketlerinde
Ablative
Singular Plural
1st singular etiketimden etiketlerimden
2nd singular etiketinden etiketlerinden
3rd singular etiketinden etiketlerinden
1st plural etiketimizden etiketlerimizden
2nd plural etiketinizden etiketlerinizden
3rd plural etiketlerinden etiketlerinden
Genitive
Singular Plural
1st singular etiketimin etiketlerimin
2nd singular etiketinin etiketlerinin
3rd singular etiketinin etiketlerinin
1st plural etiketimizin etiketlerimizin
2nd plural etiketinizin etiketlerinizin
3rd plural etiketlerinin etiketlerinin