abominacja

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: abominacją

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Learned borrowing from Latin abōminātiō.[1][2] First attested in 1740.[3]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /a.bɔ.miˈna.t͡sja/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: a‧bo‧mi‧na‧cja

Noun

[edit]

abominacja f

  1. (literary) abhorrence, aversion, abomination (feeling of extreme disgust)
    Synonyms: obrzydzenie, wstręt

Declension

[edit]

Derived terms

[edit]
adjective

References

[edit]
  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “abominacja”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “abominacja”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
  3. ^ Jan Antoni Poszakowski (1740) Prawda z Orłem i Strzałą nad Kacerskiemi Błędami górująca[1], page 30

Further reading

[edit]