ἀνείρομαι

Ancient Greek

Etymology

ἀνα- (ana-) +‎ εἴρομαι (eíromai), Ionic variant of ἔρομαι (éromai, “to ask”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.něː.ro.mai̯/ → /aˈni.ro.mɛ/ → /aˈni.ro.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.něː.ro.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈni.ro.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈni.ro.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈni.ro.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈni.ro.me/

Verb

ἀνείρομαι • (aneíromai)

1. to inquire, ask

   Synonym: ἀνερωτάω (anerōtáō)

Conjugation

   Present: ἀνείρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀνείρομαι	ἀνείρῃ, ἀνείρει	ἀνείρεται	ἀνείρεσθον	ἀνείρεσθον	ἀνειρόμεθᾰ	ἀνείρεσθε	ἀνείρονται
	subjunctive	ἀνείρωμαι	ἀνείρῃ	ἀνείρηται	ἀνείρησθον	ἀνείρησθον	ἀνειρώμεθᾰ	ἀνείρησθε	ἀνείρωνται
	optative	ἀνειροίμην	ἀνείροιο	ἀνείροιτο	ἀνείροισθον	ἀνειροίσθην	ἀνειροίμεθᾰ	ἀνείροισθε	ἀνείροιντο
	imperative		ἀνείρου	ἀνειρέσθω	ἀνείρεσθον	ἀνειρέσθων		ἀνείρεσθε	ἀνειρέσθων
infinitive						ἀνείρεσθαι
participle	m					ἀνειρόμενος
	f					ἀνειρομένη
	n					ἀνειρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀνείρομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀνείρομαι	ἀνείρεαι	ἀνείρεται	ἀνείρεσθον	ἀνείρεσθον	ἀνειρόμε(σ)θᾰ	ἀνείρεσθε	ἀνείρονται
	subjunctive	ἀνείρωμαι	ἀνείρηαι	ἀνείρηται	ἀνείρησθον	ἀνείρησθον	ἀνειρώμε(σ)θᾰ	ἀνείρησθε	ἀνείρωνται
	optative	ἀνειροίμην	ἀνείροιο	ἀνείροιτο	ἀνείροισθον	ἀνειροίσθην	ἀνειροίμε(σ)θᾰ	ἀνείροισθε	ἀνειροίᾰτο
	imperative		ἀνείρεο	ἀνειρέσθω	ἀνείρεσθον	ἀνειρέσθων		ἀνείρεσθε	ἀνειρέσθων
infinitive						ἀνείρεσθαι
participle	m					ἀνειρόμενος
	f					ἀνειρομένη
	n					ἀνειρόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀνερήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀνερήσομαι	ἀνερήσῃ, ἀνερήσει	ἀνερήσεται	ἀνερήσεσθον	ἀνερήσεσθον	ἀνερησόμεθᾰ	ἀνερήσεσθε	ἀνερήσονται
	optative	ἀνερησοίμην	ἀνερήσοιο	ἀνερήσοιτο	ἀνερήσοισθον	ἀνερησοίσθην	ἀνερησοίμεθᾰ	ἀνερήσοισθε	ἀνερήσοιντο
					middle
infinitive					ἀνερήσεσθαι
participle	m				ἀνερησόμενος
	f				ἀνερησομένη
	n				ἀνερησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀνηρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀνηρόμην	ἀνήρου	ἀνήρετο	ἀνήρεσθον	ἀνηρέσθην	ἀνηρόμεθᾰ	ἀνήρεσθε	ἀνήροντο
	subjunctive	ἀνέρωμαι	ἀνέρῃ	ἀνέρηται	ἀνέρησθον	ἀνέρησθον	ἀνερώμεθᾰ	ἀνέρησθε	ἀνέρωνται
	optative	ἀνεροίμην	ἀνέροιο	ἀνέροιτο	ἀνέροισθον	ἀνεροίσθην	ἀνεροίμεθᾰ	ἀνέροισθε	ἀνέροιντο
	imperative		ἀνεροῦ	ἀνερέσθω	ἀνέρεσθον	ἀνερέσθων		ἀνέρεσθε	ἀνερέσθων
					middle
infinitive					ἀνερέσθαι
participle	m				ἀνερόμενος
	f				ἀνερομένη
	n				ἀνερόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἀνείρομαι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀνείρομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀνείρομαι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἀνείρομαι in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀνείρομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press