ἀναδέω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

ἀνα- (ana-) +‎ δέω (déō)

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

ἀναδέω • (anadéō)

  1. to tie up
  2. to crown

Conjugation

[edit]
   Present: ἀναδέω, ἀναδέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀναδέω ἀναδέεις ἀναδέει ἀναδέετον ἀναδέετον ἀναδέομεν ἀναδέετε ἀναδέουσῐ(ν)
subjunctive ἀναδέω ἀναδέῃς ἀναδέῃ ἀναδέητον ἀναδέητον ἀναδέωμεν ἀναδέητε ἀναδέωσῐ(ν)
optative ἀναδέοιμῐ ἀναδέοις ἀναδέοι ἀναδέοιτον ἀναδεοίτην ἀναδέοιμεν ἀναδέοιτε ἀναδέοιεν
imperative   ἀνάδεε ἀναδεέτω ἀναδέετον ἀναδεέτων   ἀναδέετε ἀναδεόντων
middle/
passive 		indicative ἀναδέομαι ἀναδέῃ,
ἀναδέει 		ἀναδέεται ἀναδέεσθον ἀναδέεσθον ἀναδεόμεθᾰ ἀναδέεσθε ἀναδέονται
subjunctive ἀναδέωμαι ἀναδέῃ ἀναδέηται ἀναδέησθον ἀναδέησθον ἀναδεώμεθᾰ ἀναδέησθε ἀναδέωνται
optative ἀναδεοίμην ἀναδέοιο ἀναδέοιτο ἀναδέοισθον ἀναδεοίσθην ἀναδεοίμεθᾰ ἀναδέοισθε ἀναδέοιντο
imperative   ἀναδέου ἀναδεέσθω ἀναδέεσθον ἀναδεέσθων   ἀναδέεσθε ἀναδεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀναδέειν ἀναδέεσθαι
participle m ἀναδέων ἀναδεόμενος
f ἀναδέουσᾰ ἀναδεομένη
n ἀναδέον ἀναδεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀναδῶ, ἀναδοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀναδῶ ἀναδεῖς ἀναδεῖ ἀναδεῖτον ἀναδεῖτον ἀναδοῦμεν ἀναδεῖτε ἀναδοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀναδῶ ἀναδῇς ἀναδῇ ἀναδῆτον ἀναδῆτον ἀναδῶμεν ἀναδῆτε ἀναδῶσῐ(ν)
optative ἀναδοίην,
ἀναδοῖμῐ 		ἀναδοίης,
ἀναδοῖς 		ἀναδοίη,
ἀναδοῖ 		ἀναδοῖτον,
ἀναδοίητον 		ἀναδοίτην,
ἀναδοιήτην 		ἀναδοῖμεν,
ἀναδοίημεν 		ἀναδοῖτε,
ἀναδοίητε 		ἀναδοῖεν,
ἀναδοίησᾰν
imperative   ἀνάδει ἀναδείτω ἀναδεῖτον ἀναδείτων   ἀναδεῖτε ἀναδούντων
middle/
passive 		indicative ἀναδοῦμαι ἀναδεῖ,
ἀναδῇ 		ἀναδεῖται ἀναδεῖσθον ἀναδεῖσθον ἀναδούμεθᾰ ἀναδεῖσθε ἀναδοῦνται
subjunctive ἀναδῶμαι ἀναδῇ ἀναδῆται ἀναδῆσθον ἀναδῆσθον ἀναδώμεθᾰ ἀναδῆσθε ἀναδῶνται
optative ἀναδοίμην ἀναδοῖο ἀναδοῖτο ἀναδοῖσθον ἀναδοίσθην ἀναδοίμεθᾰ ἀναδοῖσθε ἀναδοῖντο
imperative   ἀναδοῦ ἀναδείσθω ἀναδεῖσθον ἀναδείσθων   ἀναδεῖσθε ἀναδείσθων
active middle/passive
infinitive ἀναδεῖν ἀναδεῖσθαι
participle m ἀναδῶν ἀναδούμενος
f ἀναδοῦσᾰ ἀναδουμένη
n ἀναδοῦν ἀναδούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀνέδεον, ἀνεδεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνέδεον ἀνέδεες ἀνέδεε(ν) ἀνεδέετον ἀνεδεέτην ἀνεδέομεν ἀνεδέετε ἀνέδεον
middle/
passive 		indicative ἀνεδεόμην ἀνεδέου ἀνεδέετο ἀνεδέεσθον ἀνεδεέσθην ἀνεδεόμεθᾰ ἀνεδέεσθε ἀνεδέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀνέδουν, ἀνεδούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνέδουν ἀνέδεις ἀνέδει ἀνεδεῖτον ἀνεδείτην ἀνεδοῦμεν ἀνεδεῖτε ἀνέδουν
middle/
passive 		indicative ἀνεδούμην ἀνεδοῦ ἀνεδεῖτο ἀνεδεῖσθον ἀνεδείσθην ἀνεδούμεθᾰ ἀνεδεῖσθε ἀνεδοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀναδήσω, ἀναδήσομαι, ἀναδεθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀναδήσω ἀναδήσεις ἀναδήσει ἀναδήσετον ἀναδήσετον ἀναδήσομεν ἀναδήσετε ἀναδήσουσῐ(ν)
optative ἀναδήσοιμῐ ἀναδήσοις ἀναδήσοι ἀναδήσοιτον ἀναδησοίτην ἀναδήσοιμεν ἀναδήσοιτε ἀναδήσοιεν
middle indicative ἀναδήσομαι ἀναδήσῃ,
ἀναδήσει 		ἀναδήσεται ἀναδήσεσθον ἀναδήσεσθον ἀναδησόμεθᾰ ἀναδήσεσθε ἀναδήσονται
optative ἀναδησοίμην ἀναδήσοιο ἀναδήσοιτο ἀναδήσοισθον ἀναδησοίσθην ἀναδησοίμεθᾰ ἀναδήσοισθε ἀναδήσοιντο
passive indicative ἀναδεθήσομαι ἀναδεθήσῃ ἀναδεθήσεται ἀναδεθήσεσθον ἀναδεθήσεσθον ἀναδεθησόμεθᾰ ἀναδεθήσεσθε ἀναδεθήσονται
optative ἀναδεθησοίμην ἀναδεθήσοιο ἀναδεθήσοιτο ἀναδεθήσοισθον ἀναδεθησοίσθην ἀναδεθησοίμεθᾰ ἀναδεθήσοισθε ἀναδεθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀναδήσειν ἀναδήσεσθαι ἀναδεθήσεσθαι
participle m ἀναδήσων ἀναδησόμενος ἀναδεθησόμενος
f ἀναδήσουσᾰ ἀναδησομένη ἀναδεθησομένη
n ἀναδῆσον ἀναδησόμενον ἀναδεθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀνέδησᾰ, ἀνεδησᾰ́μην, ἀνεδέθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνέδησᾰ ἀνέδησᾰς ἀνέδησε(ν) ἀνεδήσᾰτον ἀνεδησᾰ́την ἀνεδήσᾰμεν ἀνεδήσᾰτε ἀνέδησᾰν
subjunctive ἀναδήσω ἀναδήσῃς ἀναδήσῃ ἀναδήσητον ἀναδήσητον ἀναδήσωμεν ἀναδήσητε ἀναδήσωσῐ(ν)
optative ἀναδήσαιμῐ ἀναδήσειᾰς,
ἀναδήσαις 		ἀναδήσειε(ν),
ἀναδήσαι 		ἀναδήσαιτον ἀναδησαίτην ἀναδήσαιμεν ἀναδήσαιτε ἀναδήσειᾰν,
ἀναδήσαιεν
imperative   ἀνάδησον ἀναδησᾰ́τω ἀναδήσᾰτον ἀναδησᾰ́των   ἀναδήσᾰτε ἀναδησᾰ́ντων
middle indicative ἀνεδησᾰ́μην ἀνεδήσω ἀνεδήσᾰτο ἀνεδήσᾰσθον ἀνεδησᾰ́σθην ἀνεδησᾰ́μεθᾰ ἀνεδήσᾰσθε ἀνεδήσᾰντο
subjunctive ἀναδήσωμαι ἀναδήσῃ ἀναδήσηται ἀναδήσησθον ἀναδήσησθον ἀναδησώμεθᾰ ἀναδήσησθε ἀναδήσωνται
optative ἀναδησαίμην ἀναδήσαιο ἀναδήσαιτο ἀναδήσαισθον ἀναδησαίσθην ἀναδησαίμεθᾰ ἀναδήσαισθε ἀναδήσαιντο
imperative   ἀνάδησαι ἀναδησᾰ́σθω ἀναδήσᾰσθον ἀναδησᾰ́σθων   ἀναδήσᾰσθε ἀναδησᾰ́σθων
passive indicative ἀνεδέθην ἀνεδέθης ἀνεδέθη ἀνεδέθητον ἀνεδεθήτην ἀνεδέθημεν ἀνεδέθητε ἀνεδέθησᾰν
subjunctive ἀναδεθῶ ἀναδεθῇς ἀναδεθῇ ἀναδεθῆτον ἀναδεθῆτον ἀναδεθῶμεν ἀναδεθῆτε ἀναδεθῶσῐ(ν)
optative ἀναδεθείην ἀναδεθείης ἀναδεθείη ἀναδεθεῖτον,
ἀναδεθείητον 		ἀναδεθείτην,
ἀναδεθειήτην 		ἀναδεθεῖμεν,
ἀναδεθείημεν 		ἀναδεθεῖτε,
ἀναδεθείητε 		ἀναδεθεῖεν,
ἀναδεθείησᾰν
imperative   ἀναδέθητῐ ἀναδεθήτω ἀναδέθητον ἀναδεθήτων   ἀναδέθητε ἀναδεθέντων
active middle passive
infinitive ἀναδῆσαι ἀναδήσᾰσθαι ἀναδεθῆναι
participle m ἀναδήσᾱς ἀναδησᾰ́μενος ἀναδεθείς
f ἀναδήσᾱσᾰ ἀναδησᾰμένη ἀναδεθεῖσᾰ
n ἀναδῆσᾰν ἀναδησᾰ́μενον ἀναδεθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀναδέδεκᾰ, ἀναδέδεμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀναδέδεκᾰ ἀναδέδεκᾰς ἀναδέδεκε(ν) ἀναδεδέκᾰτον ἀναδεδέκᾰτον ἀναδεδέκᾰμεν ἀναδεδέκᾰτε ἀναδεδέκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀναδεδέκω ἀναδεδέκῃς ἀναδεδέκῃ ἀναδεδέκητον ἀναδεδέκητον ἀναδεδέκωμεν ἀναδεδέκητε ἀναδεδέκωσῐ(ν)
optative ἀναδεδέκοιμῐ,
ἀναδεδεκοίην 		ἀναδεδέκοις,
ἀναδεδεκοίης 		ἀναδεδέκοι,
ἀναδεδεκοίη 		ἀναδεδέκοιτον ἀναδεδεκοίτην ἀναδεδέκοιμεν ἀναδεδέκοιτε ἀναδεδέκοιεν
imperative   ἀναδέδεκε ἀναδεδεκέτω ἀναδεδέκετον ἀναδεδεκέτων   ἀναδεδέκετε ἀναδεδεκόντων
middle/
passive 		indicative ἀναδέδεμαι ἀναδέδεσαι ἀναδέδεται ἀναδέδεσθον ἀναδέδεσθον ἀναδεδέμεθᾰ ἀναδέδεσθε ἀναδέδενται
subjunctive ἀναδεδεμένος ὦ ἀναδεδεμένος ᾖς ἀναδεδεμένος ᾖ ἀναδεδεμένω ἦτον ἀναδεδεμένω ἦτον ἀναδεδεμένοι ὦμεν ἀναδεδεμένοι ἦτε ἀναδεδεμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀναδεδεμένος εἴην ἀναδεδεμένος εἴης ἀναδεδεμένος εἴη ἀναδεδεμένω εἴητον/εἶτον ἀναδεδεμένω εἰήτην/εἴτην ἀναδεδεμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀναδεδεμένοι εἴητε/εἶτε ἀναδεδεμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀναδέδεσο ἀναδεδέσθω ἀναδέδεσθον ἀναδεδέσθων   ἀναδέδεσθε ἀναδεδέσθων
active middle/passive
infinitive ἀναδεδεκέναι ἀναδεδέσθαι
participle m ἀναδεδεκώς ἀναδεδεμένος
f ἀναδεδεκυῖᾰ ἀναδεδεμένη
n ἀναδεδεκός ἀναδεδεμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Mutation

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἀναδέω&oldid=58507401"