ἀμορβεύω

Ancient Greek

Etymology

From ἀμορβός (amorbós) +‎ -εύω (-eúō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.mor.běu̯.ɔː/ → /a.morˈβe.βo/ → /a.morˈve.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.mor.běu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.morˈbe.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.morˈβe.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.morˈve.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.morˈve.vo/

Verb

ἀμορβεύω • (amorbeúō)

1. to accompany [+dative = someone]
2. (middle voice) to load

Conjugation

   Present: ἀμορβεύω, ἀμορβεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμορβεύω	ἀμορβεύεις	ἀμορβεύει	ἀμορβεύετον	ἀμορβεύετον	ἀμορβεύομεν	ἀμορβεύετε	ἀμορβεύουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀμορβεύω	ἀμορβεύῃς	ἀμορβεύῃ	ἀμορβεύητον	ἀμορβεύητον	ἀμορβεύωμεν	ἀμορβεύητε	ἀμορβεύωσῐ(ν)
	optative	ἀμορβεύοιμῐ	ἀμορβεύοις	ἀμορβεύοι	ἀμορβεύοιτον	ἀμορβευοίτην	ἀμορβεύοιμεν	ἀμορβεύοιτε	ἀμορβεύοιεν
	imperative		ἀμόρβευε	ἀμορβευέτω	ἀμορβεύετον	ἀμορβευέτων		ἀμορβεύετε	ἀμορβευόντων
middle/ passive	indicative	ἀμορβεύομαι	ἀμορβεύῃ, ἀμορβεύει	ἀμορβεύεται	ἀμορβεύεσθον	ἀμορβεύεσθον	ἀμορβευόμεθᾰ	ἀμορβεύεσθε	ἀμορβεύονται
	subjunctive	ἀμορβεύωμαι	ἀμορβεύῃ	ἀμορβεύηται	ἀμορβεύησθον	ἀμορβεύησθον	ἀμορβευώμεθᾰ	ἀμορβεύησθε	ἀμορβεύωνται
	optative	ἀμορβευοίμην	ἀμορβεύοιο	ἀμορβεύοιτο	ἀμορβεύοισθον	ἀμορβευοίσθην	ἀμορβευοίμεθᾰ	ἀμορβεύοισθε	ἀμορβεύοιντο
	imperative		ἀμορβεύου	ἀμορβευέσθω	ἀμορβεύεσθον	ἀμορβευέσθων		ἀμορβεύεσθε	ἀμορβευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀμορβεύειν				ἀμορβεύεσθαι
participle	m	ἀμορβεύων				ἀμορβευόμενος
	f	ἀμορβεύουσᾰ				ἀμορβευομένη
	n	ἀμορβεῦον				ἀμορβευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀμόρβευον, ἀμορβευόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμόρβευον	ἀμόρβευες	ἀμόρβευε(ν)	ἀμορβεύετον	ἀμορβευέτην	ἀμορβεύομεν	ἀμορβεύετε	ἀμόρβευον
middle/ passive	indicative	ἀμορβευόμην	ἀμορβεύου	ἀμορβεύετο	ἀμορβεύεσθον	ἀμορβευέσθην	ἀμορβευόμεθᾰ	ἀμορβεύεσθε	ἀμορβεύοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀμορβεύεσκον, ἀμορβευεσκόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμορβεύεσκον	ἀμορβεύεσκες	ἀμορβεύεσκε(ν)	ἀμορβευέσκετον	ἀμορβευεσκέτην	ἀμορβευέσκομεν	ἀμορβευέσκετε	ἀμορβεύεσκον
middle/ passive	indicative	ἀμορβευεσκόμην	ἀμορβευέσκου	ἀμορβευέσκετο	ἀμορβευέσκεσθον	ἀμορβευεσκέσθην	ἀμορβευεσκόμε(σ)θᾰ	ἀμορβευέσκεσθε	ἀμορβευέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “ἀμορβεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀμορβεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀμορβεύω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN