ηχηρός

Greek

Etymology

From ήχος (íchos, “sound”) +‎ -ρός (-rós).

Adjective

ηχηρός • (ichirós) m (feminine ηχηρή, neuter ηχηρό)

1. (phonetics, phonology) voiced

   Antonym: άηχος (áichos)

   ηχηρό σύμφωνο ― ichiró sýmfono ― voiced consonant

Declension

Declension of ηχηρός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ηχηρός •	ηχηρή •	ηχηρό •	ηχηροί •	ηχηρές •	ηχηρά •
genitive	ηχηρού •	ηχηρής •	ηχηρού •	ηχηρών •	ηχηρών •	ηχηρών •
accusative	ηχηρό •	ηχηρή •	ηχηρό •	ηχηρούς •	ηχηρές •	ηχηρά •
vocative	ηχηρέ •	ηχηρή •	ηχηρό •	ηχηροί •	ηχηρές •	ηχηρά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ηχηρός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ηχηρός, etc.)

Derived terms

• ηχηροποίηση f (ichiropoíisi, “voicing”)

Related terms

• see: ήχος m (íchos, “sound”)

Further reading

• “ηχηρός”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998