δυσάρεστος
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Etymology[edit]
Learned borrowing from Ancient Greek δυσάρεστος (dusárestos, “cantankerous, cranky”), with semantic loan from French désagréable.[1]
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
δυσάρεστος • (dysárestos) m (feminine δυσάρεστη, neuter δυσάρεστο)
- unpleasant, displeasing, disagreeable
- Antonym: ευχάριστος (efcháristos)
Declension[edit]
Declension of δυσάρεστος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | δυσάρεστος • | δυσάρεστη • | δυσάρεστο • | δυσάρεστοι • | δυσάρεστες • | δυσάρεστα • |
| genitive | δυσάρεστου • | δυσάρεστης • | δυσάρεστου • | δυσάρεστων • | δυσάρεστων • | δυσάρεστων • |
| accusative | δυσάρεστο • | δυσάρεστη • | δυσάρεστο • | δυσάρεστους • | δυσάρεστες • | δυσάρεστα • |
| vocative | δυσάρεστε • | δυσάρεστη • | δυσάρεστο • | δυσάρεστοι • | δυσάρεστες • | δυσάρεστα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δυσάρεστος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δυσάρεστος, etc.) | |||||
Derived terms[edit]
- δυσάρεστα (dysáresta, adverb)
Related terms[edit]
- δυσαρεστώ (dysarestó)
References[edit]
- ^ δυσάρεστος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.