ἀναγράφω

See also: αναγράφω

Ancient Greek

Etymology

From ἀνα- (ana-) +‎ γράφω (gráphō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.na.ɡrá.pʰɔː/ → /a.naˈɣra.ɸo/ → /a.naˈɣra.fo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.ɡrá.pʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.naˈɡra.pʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.naˈɣra.ɸo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.naˈɣra.fo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.naˈɣra.fo/

Verb

ἀναγράφω • (anagráphō)

1. to engrave and set up (treaties, laws, etc.)
2. to inscribe, register
3. to register someone’s name
4. (mathematics, middle voice) to describe
5. to entitle
6. (Byzantine) to paint

Inflection

   Present: ἀναγρᾰ́φω, ἀναγρᾰ́φομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀναγρᾰ́φω	ἀναγρᾰ́φεις	ἀναγρᾰ́φει	ἀναγρᾰ́φετον	ἀναγρᾰ́φετον	ἀναγρᾰ́φομεν	ἀναγρᾰ́φετε	ἀναγρᾰ́φουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀναγρᾰ́φω	ἀναγρᾰ́φῃς	ἀναγρᾰ́φῃ	ἀναγρᾰ́φητον	ἀναγρᾰ́φητον	ἀναγρᾰ́φωμεν	ἀναγρᾰ́φητε	ἀναγρᾰ́φωσῐ(ν)
	optative	ἀναγρᾰ́φοιμῐ	ἀναγρᾰ́φοις	ἀναγρᾰ́φοι	ἀναγρᾰ́φοιτον	ἀναγρᾰφοίτην	ἀναγρᾰ́φοιμεν	ἀναγρᾰ́φοιτε	ἀναγρᾰ́φοιεν
	imperative		ἀνάγρᾰφε	ἀναγρᾰφέτω	ἀναγρᾰ́φετον	ἀναγρᾰφέτων		ἀναγρᾰ́φετε	ἀναγρᾰφόντων
middle/ passive	indicative	ἀναγρᾰ́φομαι	ἀναγρᾰ́φῃ, ἀναγρᾰ́φει	ἀναγρᾰ́φεται	ἀναγρᾰ́φεσθον	ἀναγρᾰ́φεσθον	ἀναγρᾰφόμεθᾰ	ἀναγρᾰ́φεσθε	ἀναγρᾰ́φονται
	subjunctive	ἀναγρᾰ́φωμαι	ἀναγρᾰ́φῃ	ἀναγρᾰ́φηται	ἀναγρᾰ́φησθον	ἀναγρᾰ́φησθον	ἀναγρᾰφώμεθᾰ	ἀναγρᾰ́φησθε	ἀναγρᾰ́φωνται
	optative	ἀναγρᾰφοίμην	ἀναγρᾰ́φοιο	ἀναγρᾰ́φοιτο	ἀναγρᾰ́φοισθον	ἀναγρᾰφοίσθην	ἀναγρᾰφοίμεθᾰ	ἀναγρᾰ́φοισθε	ἀναγρᾰ́φοιντο
	imperative		ἀναγρᾰ́φου	ἀναγρᾰφέσθω	ἀναγρᾰ́φεσθον	ἀναγρᾰφέσθων		ἀναγρᾰ́φεσθε	ἀναγρᾰφέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀναγρᾰ́φειν				ἀναγρᾰ́φεσθαι
participle	m	ἀναγρᾰ́φων				ἀναγρᾰφόμενος
	f	ἀναγρᾰ́φουσᾰ				ἀναγρᾰφομένη
	n	ἀναγρᾰ́φον				ἀναγρᾰφόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀνέγρᾰφον, ἀνεγρᾰφόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέγρᾰφον	ἀνέγρᾰφες	ἀνέγρᾰφε(ν)	ἀνεγρᾰ́φετον	ἀνεγρᾰφέτην	ἀνεγρᾰ́φομεν	ἀνεγρᾰ́φετε	ἀνέγρᾰφον
middle/ passive	indicative	ἀνεγρᾰφόμην	ἀνεγρᾰ́φου	ἀνεγρᾰ́φετο	ἀνεγρᾰ́φεσθον	ἀνεγρᾰφέσθην	ἀνεγρᾰφόμεθᾰ	ἀνεγρᾰ́φεσθε	ἀνεγρᾰ́φοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀναγρᾰ́ψω, ἀναγρᾰ́ψομαι, ἀναγρᾰφήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀναγρᾰ́ψω	ἀναγρᾰ́ψεις	ἀναγρᾰ́ψει	ἀναγρᾰ́ψετον	ἀναγρᾰ́ψετον	ἀναγρᾰ́ψομεν	ἀναγρᾰ́ψετε	ἀναγρᾰ́ψουσῐ(ν)
	optative	ἀναγρᾰ́ψοιμῐ	ἀναγρᾰ́ψοις	ἀναγρᾰ́ψοι	ἀναγρᾰ́ψοιτον	ἀναγρᾰψοίτην	ἀναγρᾰ́ψοιμεν	ἀναγρᾰ́ψοιτε	ἀναγρᾰ́ψοιεν
middle	indicative	ἀναγρᾰ́ψομαι	ἀναγρᾰ́ψῃ, ἀναγρᾰ́ψει	ἀναγρᾰ́ψεται	ἀναγρᾰ́ψεσθον	ἀναγρᾰ́ψεσθον	ἀναγρᾰψόμεθᾰ	ἀναγρᾰ́ψεσθε	ἀναγρᾰ́ψονται
	optative	ἀναγρᾰψοίμην	ἀναγρᾰ́ψοιο	ἀναγρᾰ́ψοιτο	ἀναγρᾰ́ψοισθον	ἀναγρᾰψοίσθην	ἀναγρᾰψοίμεθᾰ	ἀναγρᾰ́ψοισθε	ἀναγρᾰ́ψοιντο
passive	indicative	ἀναγρᾰφήσομαι	ἀναγρᾰφήσῃ	ἀναγρᾰφήσεται	ἀναγρᾰφήσεσθον	ἀναγρᾰφήσεσθον	ἀναγρᾰφησόμεθᾰ	ἀναγρᾰφήσεσθε	ἀναγρᾰφήσονται
	optative	ἀναγρᾰφησοίμην	ἀναγρᾰφήσοιο	ἀναγρᾰφήσοιτο	ἀναγρᾰφήσοισθον	ἀναγρᾰφησοίσθην	ἀναγρᾰφησοίμεθᾰ	ἀναγρᾰφήσοισθε	ἀναγρᾰφήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀναγρᾰ́ψειν			ἀναγρᾰ́ψεσθαι		ἀναγρᾰφήσεσθαι
participle	m	ἀναγρᾰ́ψων			ἀναγρᾰψόμενος		ἀναγρᾰφησόμενος
	f	ἀναγρᾰ́ψουσᾰ			ἀναγρᾰψομένη		ἀναγρᾰφησομένη
	n	ἀναγρᾰ́ψον			ἀναγρᾰψόμενον		ἀναγρᾰφησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀνέγρᾰψᾰ, ἀνεγρᾰψᾰ́μην, ἀνεγρᾰ́φην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέγρᾰψᾰ	ἀνέγρᾰψᾰς	ἀνέγρᾰψε(ν)	ἀνεγρᾰ́ψᾰτον	ἀνεγρᾰψᾰ́την	ἀνεγρᾰ́ψᾰμεν	ἀνεγρᾰ́ψᾰτε	ἀνέγρᾰψᾰν
	subjunctive	ἀναγρᾰ́ψω	ἀναγρᾰ́ψῃς	ἀναγρᾰ́ψῃ	ἀναγρᾰ́ψητον	ἀναγρᾰ́ψητον	ἀναγρᾰ́ψωμεν	ἀναγρᾰ́ψητε	ἀναγρᾰ́ψωσῐ(ν)
	optative	ἀναγρᾰ́ψαιμῐ	ἀναγρᾰ́ψειᾰς, ἀναγρᾰ́ψαις	ἀναγρᾰ́ψειε(ν), ἀναγρᾰ́ψαι	ἀναγρᾰ́ψαιτον	ἀναγρᾰψαίτην	ἀναγρᾰ́ψαιμεν	ἀναγρᾰ́ψαιτε	ἀναγρᾰ́ψειᾰν, ἀναγρᾰ́ψαιεν
	imperative		ἀνάγρᾰψον	ἀναγρᾰψᾰ́τω	ἀναγρᾰ́ψᾰτον	ἀναγρᾰψᾰ́των		ἀναγρᾰ́ψᾰτε	ἀναγρᾰψᾰ́ντων
middle	indicative	ἀνεγρᾰψᾰ́μην	ἀνεγρᾰ́ψω	ἀνεγρᾰ́ψᾰτο	ἀνεγρᾰ́ψᾰσθον	ἀνεγρᾰψᾰ́σθην	ἀνεγρᾰψᾰ́μεθᾰ	ἀνεγρᾰ́ψᾰσθε	ἀνεγρᾰ́ψᾰντο
	subjunctive	ἀναγρᾰ́ψωμαι	ἀναγρᾰ́ψῃ	ἀναγρᾰ́ψηται	ἀναγρᾰ́ψησθον	ἀναγρᾰ́ψησθον	ἀναγρᾰψώμεθᾰ	ἀναγρᾰ́ψησθε	ἀναγρᾰ́ψωνται
	optative	ἀναγρᾰψαίμην	ἀναγρᾰ́ψαιο	ἀναγρᾰ́ψαιτο	ἀναγρᾰ́ψαισθον	ἀναγρᾰψαίσθην	ἀναγρᾰψαίμεθᾰ	ἀναγρᾰ́ψαισθε	ἀναγρᾰ́ψαιντο
	imperative		ἀνάγρᾰψαι	ἀναγρᾰψᾰ́σθω	ἀναγρᾰ́ψᾰσθον	ἀναγρᾰψᾰ́σθων		ἀναγρᾰ́ψᾰσθε	ἀναγρᾰψᾰ́σθων
passive	indicative	ἀνεγρᾰ́φην	ἀνεγρᾰ́φης	ἀνεγρᾰ́φη	ἀνεγρᾰ́φητον	ἀνεγρᾰφήτην	ἀνεγρᾰ́φημεν	ἀνεγρᾰ́φητε	ἀνεγρᾰ́φησᾰν
	subjunctive	ἀναγρᾰφῶ	ἀναγρᾰφῇς	ἀναγρᾰφῇ	ἀναγρᾰφῆτον	ἀναγρᾰφῆτον	ἀναγρᾰφῶμεν	ἀναγρᾰφῆτε	ἀναγρᾰφῶσῐ(ν)
	optative	ἀναγρᾰφείην	ἀναγρᾰφείης	ἀναγρᾰφείη	ἀναγρᾰφεῖτον, ἀναγρᾰφείητον	ἀναγρᾰφείτην, ἀναγρᾰφειήτην	ἀναγρᾰφεῖμεν, ἀναγρᾰφείημεν	ἀναγρᾰφεῖτε, ἀναγρᾰφείητε	ἀναγρᾰφεῖεν, ἀναγρᾰφείησᾰν
	imperative		ἀναγρᾰ́φηθῐ	ἀναγρᾰφήτω	ἀναγρᾰ́φητον	ἀναγρᾰφήτων		ἀναγρᾰ́φητε	ἀναγρᾰφέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀναγρᾰ́ψαι			ἀναγρᾰ́ψᾰσθαι		ἀναγρᾰφῆναι
participle	m	ἀναγρᾰ́ψᾱς			ἀναγρᾰψᾰ́μενος		ἀναγρᾰφείς
	f	ἀναγρᾰ́ψᾱσᾰ			ἀναγρᾰψᾰμένη		ἀναγρᾰφεῖσᾰ
	n	ἀναγρᾰ́ψᾰν			ἀναγρᾰψᾰ́μενον		ἀναγρᾰφέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀναγέγρᾰφᾰ, ἀναγέγρᾰμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀναγέγρᾰφᾰ	ἀναγέγρᾰφᾰς	ἀναγέγρᾰφε(ν)	ἀναγεγρᾰ́φᾰτον	ἀναγεγρᾰ́φᾰτον	ἀναγεγρᾰ́φᾰμεν	ἀναγεγρᾰ́φᾰτε	ἀναγεγρᾰ́φᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀναγεγρᾰ́φω	ἀναγεγρᾰ́φῃς	ἀναγεγρᾰ́φῃ	ἀναγεγρᾰ́φητον	ἀναγεγρᾰ́φητον	ἀναγεγρᾰ́φωμεν	ἀναγεγρᾰ́φητε	ἀναγεγρᾰ́φωσῐ(ν)
	optative	ἀναγεγρᾰ́φοιμῐ, ἀναγεγρᾰφοίην	ἀναγεγρᾰ́φοις, ἀναγεγρᾰφοίης	ἀναγεγρᾰ́φοι, ἀναγεγρᾰφοίη	ἀναγεγρᾰ́φοιτον	ἀναγεγρᾰφοίτην	ἀναγεγρᾰ́φοιμεν	ἀναγεγρᾰ́φοιτε	ἀναγεγρᾰ́φοιεν
	imperative		ἀναγέγρᾰφε	ἀναγεγρᾰφέτω	ἀναγεγρᾰ́φετον	ἀναγεγρᾰφέτων		ἀναγεγρᾰ́φετε	ἀναγεγρᾰφόντων
middle/ passive	indicative	ἀναγέγρᾰμμαι	ἀναγέγρᾰψαι	ἀναγέγρᾰπται	ἀναγέγρᾰφθον	ἀναγέγρᾰφθον	ἀναγεγρᾰ́μμεθᾰ	ἀναγέγρᾰφθε	ἀναγεγρᾰ́φᾰται
	subjunctive	ἀναγεγρᾰμμένος ὦ	ἀναγεγρᾰμμένος ᾖς	ἀναγεγρᾰμμένος ᾖ	ἀναγεγρᾰμμένω ἦτον	ἀναγεγρᾰμμένω ἦτον	ἀναγεγρᾰμμένοι ὦμεν	ἀναγεγρᾰμμένοι ἦτε	ἀναγεγρᾰμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀναγεγρᾰμμένος εἴην	ἀναγεγρᾰμμένος εἴης	ἀναγεγρᾰμμένος εἴη	ἀναγεγρᾰμμένω εἴητον/εἶτον	ἀναγεγρᾰμμένω εἰήτην/εἴτην	ἀναγεγρᾰμμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀναγεγρᾰμμένοι εἴητε/εἶτε	ἀναγεγρᾰμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀναγέγρᾰψο	ἀναγεγρᾰ́φθω	ἀναγέγρᾰφθον	ἀναγεγρᾰ́φθων		ἀναγέγρᾰφθε	ἀναγεγρᾰ́φθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀναγεγρᾰφέναι				ἀναγεγρᾰ́φθαι
participle	m	ἀναγεγρᾰφώς				ἀναγεγρᾰμμένος
	f	ἀναγεγρᾰφυῖᾰ				ἀναγεγρᾰμμένη
	n	ἀναγεγρᾰφός				ἀναγεγρᾰμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀνεγεγρᾰ́φειν, ἀνεγεγρᾰ́μμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνεγεγρᾰ́φειν, ἀνεγεγρᾰ́φη	ἀνεγεγρᾰ́φεις, ἀνεγεγρᾰ́φης	ἀνεγεγρᾰ́φει(ν)	ἀνεγεγρᾰ́φετον	ἀνεγεγρᾰφέτην	ἀνεγεγρᾰ́φεμεν	ἀνεγεγρᾰ́φετε	ἀνεγεγρᾰ́φεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀνεγεγρᾰ́μμην	ἀνεγέγρᾰψο	ἀνεγέγρᾰπτο	ἀνεγέγρᾰφθον	ἀνεγεγρᾰ́φθην	ἀνεγεγρᾰ́μμεθᾰ	ἀνεγέγρᾰφθε	ἀνεγεγρᾰ́φᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀναγραφεύς (anagrapheús)
• ἀναγραφή (anagraphḗ)
• ἀνάγραπτος (anágraptos)

Descendants

• Greek: αναγράφω (anagráfo)

Further reading

• ἀναγράφω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀναγράφω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀναγράφω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “ἀναγράφω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀναγράφω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • copy idem, page 173.
  • engrave idem, page 274.
  • enrol idem, page 276.
  • inscribe idem, page 443.
  • register idem, page 687.
  • transcribe idem, page 888.
  • write idem, page 993.